Κρίσεις πανικού: Τι μου λέει ο εαυτός μου τόσο δυνατά;

Οι κρίσεις πανικού μοιάζει πια να είναι αρκετά γνώριμες σε πολλούς. Αρκετοί από τους ανθρώπους που επισκέπτονται το γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή, έρχονται γεμάτοι φόβο και αγωνία από τα «χτυπήματα» του πανικού στην καθημερινότητά τους.
Τι σημαίνουν αυτές οι κρίσεις και πως μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω χωρίς αυτές;

Αρχικά ας δούμε τα χαρακτηριστικά μια κρίσης πανικού. Το κύριο χαρακτηριστικό της, είναι ο έντονος φόβος, που έχει το άτομο, ότι πεθαίνει ή ότι τρελαίνεται. Συνήθως κάνει πολύ άσχημες σκέψεις και απειλητικά σενάρια, βρίσκεται σε έντονο άγχος και πανικό και φυσικά έχει και μια σειρά από σωματικά συμπτώματα όπως: Δύσπνοια, ταχυκαρδία, εφίδρωση, ζαλάδα, αίσθημα πνιγμού, μούδιασμα κ.α.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που παθαίνουν κρίσεις πανικού, νιώθουν ότι πλήττονται από ένα «ανεξήγητο φαινόμενο». Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί κάνουν ξαφνικά τόσο κακές σκέψεις , ενώ έχουν την αίσθηση ότι ο εαυτός τους, τους εγκαταλείπει και βυθίζονται στον φόβο απροστάτευτοι.
Είναι έτσι όμως; Όντως ο εαυτός τους, τους εγκαταλείπει ή μήπως με αυτόν τον τρόπο τους ζητάει βοήθεια;
Είναι σημαντικό να δούμε τις κρίσεις ως έναν τρόπο που επιλέγει ο εαυτός μας για να «φωνάξει» ότι δυσκολεύεται. Εμείς δεν έχουμε παρά να ακούσουμε αυτήν την φωνή.

Συχνά, κάποια συναισθήματα (π.χ. φόβος, θυμός, λύπη, άγχος) που μας δυσκολεύουν και δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε, τα αποφεύγουμε και τα «εξορίζουμε». Τα τακτοποιούμε σε μέρη που δεν βλέπουμε, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να τα αντιμετωπίσουμε. Σε περιόδους αλλαγής όμως, μπορεί να ταραχτεί αυτή η τάξη κι έτσι να βγούν στην επιφάνεια αρκετά κρυμμένα συναισθήματα.

Οι περισσότεροι από όσους εκδηλώνουν κρίσεις πανικού, τις παθαίνουν πριν ή μετά από μια σημαντική αλλαγή. Εκεί λοιπόν ο εαυτός τους, τους καλεί να ασχοληθούν και με όσα μέχρι εκείνη την στιγμή αποφεύγουν.
Η ψυχοθεραπεία ειδικά στο πρώτο στάδιο, έχει ως κύριο στόχο να «μεταφράσει» όσα λένε οι κρίσεις πανικού. Το άτομο καλείται να εντοπίσει αυτά που πραγματικά φοβάται, να έρθει σε επαφή με αυτά και να τα αντέξει. Μέσα από αυτές τις «μεταφράσεις», αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα, να δίνει χώρο σε όλες τις φωνές, που υπάρχουν μέσα του, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να γίνουν κραυγές για να ακουστούν.

Όσο τρομακτικές λοιπόν μπορεί να είναι οι κρίσεις πανικού, άλλο τόσο χρήσιμες μπορεί να γίνουν μέσα από την κατάλληλη θεραπεία.